Blijf maar dicht op
Op mijn huid
Op de rand van mijn schors
Zo dicht dat je
Het voelt stromen
Dat je kunt kijken
Naar de rivierbeddingen
In mijn hoofd
Vervoeren verleiden
Naar duistere krochten
Die geen mens ooit
In daglicht aanschouwde
Daar in die
Onaflatende stroom
Vind je het mij
Van mijzelf
Voor wie de chaos kan
Omarmen
In die tedere stroom
Geen opmerkingen:
Een reactie posten